ΤΟΜΕΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΖΑΚΥΝΘΟΥ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ
 |
| ΖΑΚΥΝΘΟΥ |
Η έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων στην περιοχή μας εντάσσεται στο σκληρό ανταγωνισμό καπιταλιστικών χωρών και ιμπεριαλιστικών οργανισμών για τον ενεργειακό και ευρύτερο έλεγχο των αγορών της περιοχής.
Το ΚΚΕ καταψήφισε στη Βουλή τις συμβάσεις παραχώρησης στους ομίλους. Οι περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι με τη "Λαϊκή Συσπείρωση" καταψήφισαν στην περιφέρεια Ιονίων νήσων και σε όλους τους δήμους, που μπήκε ως θέμα συζήτησης, την παραχώρηση αδειών στους επιχειρηματικούς ομίλους. Σε αυτήν τη στρατηγική επιλογή εκχώρησης του φυσικού πλούτου στο κεφάλαιο, υπάρχει πλήρης συμφωνία όλων των αστικών κομμάτων. Ο ΣΥΡΙΖΑ που ήταν δήθεν ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις πανηγυρίζει για τις συμβάσεις. Στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, ο συνδυασμός του ΣΥΡΙΖΑ με τον πρώην περιφερειάρχη υπερψήφισε τη μελέτη για τους υδρογονάνθρακες, θέτοντας κάποιους προσχηματικούς όρους που η κυβέρνηση δεν είχε κανένα πρόβλημα να τους ενσωματώσει.
Τα βασικά σημεία της διαφωνίας μας:
Η εξόρυξη πετρελαίου από τους μεγάλους ομίλους δεν θα οδηγήσει σε φθηνά καύσιμα για τα λαϊκά νοικοκυριά, τους φτωχούς αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους. Ήδη σήμερα οι λαϊκές οικογένειες πληρώνουν ακριβά την Ενέργεια και από τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), τη στήριξη των κερδών αυτών των ομίλων (περιβαλλοντικά τέλη - ΕΤΜΕΑΡ).
Τα κρατικά έσοδα που θα υπάρξουν από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων θα είναι επισφαλή, αφού ο ψευδεπίγραφος κρατικός φορέας διαχείρισης των υδρογονανθράκων δεν διασφαλίζει ούτε καν ουσιαστικό έλεγχο. Ουσιαστικά αποτελεί απλά ένα γραφείο που μοιράζει τους υδρογονάνθρακες στους διάφορους μονοπωλιακούς ομίλους.
Οι υδρογονάνθρακες εξορύσσονται μόνο μία φορά και η απόληψη τους σήμερα για να κερδίσουν μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι, ισοδυναμεί με κλοπή ενός αποθέματος κρίσιμου για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Η δυνατότητα εξόρυξης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων δεν είναι απεριόριστη. Δεν πρόκειται για ΑΠΕ. Χάνεται για τις επόμενες γενιές.
Ο πραγματικός αντίπαλός μας δεν είναι, ούτε μπορεί να είναι, οι εγχώριες ενεργειακές πηγές, οι υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο, το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και το αιολικό δυναμικό. Ο πραγματικός αντίπαλος είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι που κατέχουν και αξιοποιούν τις ενεργειακές πηγές με γνώμονα το κέρδος τους σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Οι αντιδράσεις που υπάρχουν από άλλες οργανώσεις και αντιτίθενται στην εξόρυξη των υδρογονανθράκων μόνο από την πλευρά της οικολογίας, δεν βάζουν το πρόβλημα στη σωστή του βάση. Η συσπείρωση στο πρόβλημα γενικώς αποκρύπτει την ταξική σκοπιά των αιτιών και έτσι βλέπουμε οργανώσεις που διαφωνούν με την εξόρυξη να συνομιλούν ή να δημοσιεύουν ανακοινώσεις συνδέσμων ξενοδόχων (όπως αυτή που δημοσιεύτηκε πρόσφατα) που ανησυχούν για τα κέρδη τους. Η λύση δεν είναι η συμμαχία με τον ένα ή τον άλλο καπιταλιστή, αλλά η διεκδίκηση λύσεων μέσα από τα σωματεία και τους συλλόγους εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων σε ταξική κατεύθυνση. Η υποκρισία των συνδέσμων αυτών όταν κόπτονται για την τάχα προστασία του περιβάλλοντος γίνεται εμφανής αν σκεφτούμε ότι, όχι απλά δεν αντιδρούν, αλλά αντίθετα βρίσκονται πίσω από τους αστικούς σχεδιασμούς που οδηγούν στην εμπορευματοποίηση και καταστροφή ακτών, στις αλλαγές των πολεοδομικών σχεδίων κ.α. Η ίδια υποκρισία άλλωστε, σε “καραμπινάτο” βαθμό εμφανίζεται και στα αστικά κόμματα. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ είναι υπέρμαχοι της “πράσινης ανάπτυξης” και του περιορισμού των εκπομπών CO2, και την ίδια στιγμή προχωρούν στην έκδοση δεκάδων αδειών εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων με τις αντίθετες συνέπειες. Μονά – ζυγά για το κεφάλαιο.
Η εξόρυξη με κριτήριο την κερδοφορία των επενδυτών, αντιμετωπίζει το περιβάλλον ως "χαβούζα" και ουσιαστικά εγγυάται την καταστροφή του, ενώ εύλογος είναι και ο προβληματισμός για τα ζητήματα σεισμικότητας, αλλά και των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας των λαϊκών στρωμάτων. Υπάρχουν ασφαλώς οι γενικές επιστημονικές αρχές που θα έπρεπε να τηρούνται όπως η αρχή της βιοποικιλότητας, η αρχή της προφύλαξης, η αρχή της αποκατάστασης του διαταραχθέντος οικοσυστήματος, αλλά όλοι ξέρουμε τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή, τι συμβαίνει στον καπιταλισμό όπου τα όποια μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης κινδύνων περιορίζονται στο πλαίσιο του κόστους - οφέλους για το κεφάλαιο.
Η έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων στην περιοχή μας εντάσσεται στο σκληρό ανταγωνισμό καπιταλιστικών χωρών και ιμπεριαλιστικών οργανισμών για τον ενεργειακό και ευρύτερο έλεγχο των αγορών της περιοχής. Οι βασικοί στόχοι της ενεργειακής πολιτικής της κυβέρνησης είναι ενταγμένοι και υπηρετούν το συνολικό σχέδιο αναβάθμισης της θέσης της εγχώριας αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή (σχέδιο που πριν από λίγο καιρό προωθούσε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και με το οποίο συμφωνούν τα αστικά κόμματα). Για να πετύχει τους στόχους της εγχώριας αστικής τάξης αναλαμβάνει ρόλο σημαιοφόρου στην προώθηση των σχεδίων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο. Αναλαμβάνει ενεργό ρόλο σε πολύ επικίνδυνα για τους λαούς σχέδια που στοχεύουν στη διεύρυνση της στρατιωτικής, πολιτικής και οικονομικής επιρροής του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με τη Ρωσία και την Κίνα ενώ την ίδια στιγμή έχει “ευήκοα ώτα” στο ενδεχόμενο μιας πιθανής συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο και εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων, στο βαθμό που αυτό αποβεί κερδοφόρο.
Η εξόρυξη των υδρογονανθράκων θα γίνει σε βάρος των εργαζομένων του κλάδου. Ο οξυμένος διεθνής ανταγωνισμός και το σχετικά δύσκολο περιβάλλον εξόρυξης επιτείνουν την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα (σχετικά χαμηλούς μισθούς, επικίνδυνες συνθήκες εργασίας). Τα πρώτα δείγματα είναι ενδεικτικά στην ευρύτερη περιοχή: Εργαζόμενοι έχουν προσληφθεί μέσω δουλεμπορικού γραφείου, με ατομικές συμβάσεις και είναι κυριολεκτικά στον αέρα, για το πότε δουλεύουν, με τι ωράριο και μισθό. Υπάρχει και η πείρα από τον αγωγό ΤΑΡ, όπου οι θέσεις εργασίας περιλαμβάνουν εξαντλητικά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες, χωρίς επίδομα ανθυγιεινής εργασίας κλπ.
Υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης προς όφελος του λαού.
Αυτή η κατάσταση και οι επιπτώσεις δεν είναι μονόδρομος. Η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας μπορεί να γίνει προς όφελος του λαού, αν παλέψουμε για ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με γνώμονα τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος. Χρειάζεται γι' αυτό να γίνουν κοινωνική περιουσία τα εργοστάσια, η γη, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, οι εγχώριες πηγές Ενέργειας, τα μέσα παραγωγής και διανομής της Ενέργειας, να καταργηθεί η σκλαβιά της μισθωτής εργασίας, να υπάρξει επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός στην οικονομία. Ένας τέτοιος δρόμος ανάπτυξης προϋποθέτει η εργατική τάξη, ο λαός να πάρει στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας και τα κλειδιά της οικονομίας.
Μόνο μέσα σε αυτόν το δρόμο ανάπτυξης μπορεί να λειτουργήσει ο ενεργειακός σχεδιασμός της εργατικής εξουσίας που θα μπορεί να αναπτύξει την παραγωγή και να διασφαλίζει συνδυασμένα ένα σύνολο λαϊκών αναγκών και στόχων, χωρίς κάλπικα διλήμματα: Τη μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, τη συνδυασμένη και ισόρροπη αξιοποίηση όλων των μορφών Ενέργειας και των κλάδων της οικονομίας, την προστασία του περιβάλλοντος και της Δημόσιας Υγείας, των οικιστικών ζωνών και γενικότερα την ισόρροπη παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον, την εξοικονόμηση Ενέργειας, την εξασφάλιση επαρκούς και φθηνής λαϊκής κατανάλωσης, την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου, την εξασφάλιση σταθερής εργασίας, την αμοιβαία επωφελή διακρατική συνεργασία για έρευνα και αξιοποίηση των πηγών, την αξιοποίηση του εγχώριου επιστημονικού δυναμικού και τη θωράκιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Πάνω απ' όλα, θα κατοχυρώνει ότι το ενεργειακό προϊόν θα είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.
Τώρα χρειάζεται να οργανωθεί η πάλη και για το ζήτημα της Ενέργειας μέσα από τα σωματεία, το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Κανένας εφησυχασμός και αναμονή δεν πρέπει να υπάρξει απέναντι στις προσχηματικές διαβουλεύσεις και ημερίδες. Η ενεργειακή πολιτική της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων, της ΕΕ και των μονοπωλίων είναι γνωστή και γι΄αυτό οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να συρθούν πίσω από ψεύτικες αντιπαραθέσεις, πίσω από αντιτιθέμενα συμφέροντα εργοδοτών που μπορεί να προκύψουν.Η αγωνία, ο προβληματισμός και οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις να αποτελέσουν άλλο ένα μετερίζι για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, τη συμπόρευση των εργατών σε κοινή κοινωνική συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους νέους από τις λαϊκές οικογένειες.
Να προτάξουμε πλαίσιο πάλης και διεκδικήσεων που να καλύπτουν πραγματικά τις ανάγκες μας:
Αντίσταση στον αστικό ενεργειακό σχεδιασμό. Ενέργεια κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Διασφάλιση της κάλυψης των λαϊκών αναγκών στην Ενέργεια. Αυξήσεις στα επιδόματα θέρμανσης, κατάργηση των Ειδικών Φόρων στα καύσιμα και του ΦΠΑ στα καύσιμα, αφορολόγητο πετρέλαιο στους φτωχούς αγρότες όπως στους εφοπλιστές, ούτε ένα ευρώ από την τσέπη γονιών και εκπαιδευτικών για τη θέρμανση στα σχολεία.
Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις και την πώληση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας.
Σταθερή εργασία, με δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους του κλάδου.
Προστασία του περιβάλλοντος και της Δημόσιας Υγείας με βάση τις σύγχρονες τεχνικές.
Απεμπλοκή από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΝΑΤΟ και ΕΕ)».
Δεκέμβρης 2019